Upamiętnienie 77. rocznicy sowieckiej napaści na Polskę | Wydarzenia | Wiadomości

„Zdradzonym o świcie. Poległym w obronie rodzimego domu. Zabitym w lesie katyńskim. Zamęczonym w Workucie. Zatopionym w Morzu Białym. Zagłodzonym na stepach Kazachstanu.”

17 września br. w Nowym Targu miały miejsce uroczystości upamiętniające 77. rocznicę napaści ZSRR na Polskę. Na mszę do kościoła św. Katarzyny przybyły poczty sztandarowe szkół, instytucji, związków i stowarzyszeń, delegacje służb mundurowych, kombatantów, rodziny ofiar Katynia, rodziny osób, które zginęły na Wschodzie, posłanka Anna Paluch, senator Jan Hamerski, starosta Krzysztof Faber, burmistrz Grzegorz Watycha, przewodniczący rady powiatu Jan Krzak, członkowie zarządu i radni powiatowi, przewodniczący i radni miejscy, mieszkańcy miasta i powiatu. Oprawę rocznicowej mszy zapewnił Miejski Nauczycielski Chór „Gorce”.

- Dzisiaj 17 września, w dniu, w którym w 1939 roku Armia Czerwona pod pozorami przyjacielskości przekroczyła granice Polski - pragniemy poprzez tę uroczystość uczcić pamięć wszystkich poległych i pomordowanych na Wschodzie. Dopiero w wolnej Polsce ofiary Zbrodni Katyńskiej mogą zostać godnie uczczone i upamiętnione. Na długiej liście rozstrzelanych znajdują się również nasi Rodacy, mieszkańcy Ziemi Nowotarskiej, którym winniśmy szczególną pamięć i cześć. Katyń, znak polskiej męki, może stać się znakiem wspólnej pamięci. Zobowiązaniem do wspólnego przezwyciężania złej części historii. Dzisiaj składamy hołd tym, którzy zginęli na Wschodzie, składamy hołd zesłanym na Syberię a także tym, którzy cierpieli, bo mówili o zbrodni, represjach i ofiarach. Niepodległa, demokratyczna Rzeczpospolita wymaga od nas słów prawdy abyśmy mogli pokonać podłość i odnaleźć drogę do pojednania.

Dając świadectwo prawdzie oddajemy hołd pomordowanym i dbamy o to aby pamięć o ich cierpieniu była milczącym ostrzeżeniem dla naszych czasów i dla potomnych. „Naród, który nie zna swej historii skazany jest na jej powtórne przeżycie – mówił w swym wystąpieniu Starosta Powiatu Nowotarskiego Krzysztof Faber.

Starosta podkreślił również - Nie chcemy rozdrapywać ran tamtych czasów. Ale nie możemy o nich zapominać zdając sobie sprawę, że dzisiaj i jutro zależy mocno od wczoraj. Musimy przekazać przyszłym pokoleniom, że skoro kiedyś przekazano nienawiść i zniszczenie, to my powinniśmy poświęcić się budowie lepszego jutra. W obliczu kolejnej rocznicy Napaści ZSRR na Polskę pamiętajmy o tych, którzy wówczas zginęli za ojczyznę. Wspomnijmy losy zesłanych na Syberię. Wspomnijmy tych, którzy o Ojczyznę walczyli aż do pełnego zwycięstwa i uzyskania niepodległości. Dołóżmy starań, aby dramatyczne wydarzenia z tego okresu przetrwały w pamięci i świadomości kolejnych pokoleń. Pamiętajmy o historii by nie być skazanym na jej powtórne przeżycie.

Następnie Apel Poległych odczytał dowódca pocztów sztandarowych Franciszek Sołtys.

Do Apelu wezwani zostali: Żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza na wschodniej granicy, Żołnierze grupy Korpusu Pogranicza, Żołnierze punktów Oporu, którzy stanęli do walki w obronie Wilna, Grodna i Lwowa, Żołnierze Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” generała Kleeberga, Żołnierze Armii Krajowej Okręgu Wileńskiego, Żołnierze z Nowego Targu i okolic, którzy w walkach wrześniowych 1939 r. polegli za ojczyznę. Zamordowani przez zbrodniarzy NKWD Związku Sowieckiego w latach 1940-1941 w Katyniu, Starobielsku, Miednojnie, Kozielsku, Twerze i Lwowie. Żołnierze z Nowego Targu, polegli w bitwie pod Monte Cassino. Piloci z Nowego Targu polegli w II wojnie światowej. Żołnierze WP Korpusu Ochrony Pogranicza, Policji, Partyzanci wszystkich ugrupowań, Armii Krajowej walczących na wszystkich frontach II wojny światowej. Ofiary masowych deportacji do północnych obwodów Rosji i na zachodnią Syberię.

Na koniec uroczystości delegacje złożyły wiązanki kwiatów i zapaliły znicze pod Krzyżem Katyńskim.

„W żółtym, migotliwym blasku zniczów, w atmosferze zadumy pochylonej nad grobem spotykają się: Wiara - że oni żyją, Nadzieja - pewnego spotkania, Miłość – każąca ukradkiem otrzeć łzę po tych ,co odchodząc zostawili puste miejsce w domu – ale nie w sercu.”