Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Nowym Targu | Jednostki / Szkoły

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Nowym Targu ma 40 - letnią tradycję. Jest kontynuatorką wcześniejszej Poradni Wychowawczo-Zawodowej. Organizację poradni rozpoczęto w drugiej połowie marca 1968 r.

Pierwszym dyrektorem była mgr Mieczysława Chylińska. Przez pierwsze miesiące istnienia poradni pracowała sama. Od września zatrudniony został przez Wydział Oświaty psycholog i pracownik obsługi na etacie.

Poradnia była zlokalizowana w budynku Internatu Szkół Zawodowych im. Kostki Napierskiego przy ulicy Bolesława Wstydliwego zajmując na cele poradni pokój (12 m2), pomieszczenie sanitarne, przedpokój i korytarz-poczekalnię.

Swoją działalnością Poradnia obejmowała szkoły i placówki oświatowo-wychowawcze na Terenia powiatu i miasta Zakopanego o łącznej liczbie 251, skupiającej razem około 45 409 dzieci i młodzieży W roku szkolnym 1972/73 przybyło do poradni trzech nowych psychologów. Wtedy też podjęto próbę oszacowania zjawiska niedorozwoju umysłowego na terenie powiatu. Działania te miały na celu wydanie orzeczeń kwalifikacyjnych do kształcenia w szkole specjalnej. Wtedy bowiem rozpoczęto budowę pierwszego takiego ośrodka na terenie powiatu przeznaczonego do prowadzenia działalności edukacyjno-wychowawczej dzieci z upośledzeniem umysłowym.

Od X 1972 roku Poradnia rozpoczęła prace w nowym lokalu, usytuowanym w zachodnim skrzydle internatu. Było to małe dwupokojowe mieszkanie z łazienką i małym korytarzykiem. Plusem było odrębne wejście.

W okresie tym priorytetem w poradni stała się praca z nauczycielami, wzbogacanie ich wiedzy na temat psychologii rozwojowej, przygotowanie do prowadzenia obserwacji, potem reedukacji dzieci z deficytami rozwojowymi. Były to początki dzisiejszej terapii pedagogicznej. Do roku 1975 nadzór merytoryczny nad pracą poradni sprawowała okręgowa Poradnia Wychowawczo-Zawodowa w Krakowie. Tam też odbywały się staże dla nowozatrudnionych, a nie w pełni przygotowanych do pracy w poradni, psychologów. Poradnia ta również organizowała szkolenia w zakresie metod pracy badawczej, przygotowywała materiały na prelekcje dla uczniów, rodziców i nauczycieli związane z problematyką efektywności uczenia się, rozwoju myślenia dziecka, terapii dzieci o obniżonej sprawności intelektualnej i zaniedbanych wychowawczo. Pierwsze 7 lat istnienia poradni to okres dużej fluktuacji obsady kadrowej. W tym czasie w poradni pracowały:

każda z nich nie dłużej niż dwa lata. Wszystkie psycholożki pochodziły spoza Nowego Targu. Brak możliwości zapewnienia mieszkania był powodem odchodzenia z pracy. Stabilizacja kadrowa rozpoczęła się od 1975 roku. Pod koniec lat osiemdziesiątych zostały zatrudnione w poradni osoby, które pracują do dzisiaj. Należy przypomnieć, że rok 1975 to rok reformy administracyjnej kraju. Powiat nowotarski przestał istnieć, utworzono województwo nowosądeckie. Zmianie uległa także struktura organizacyjna poradni. Osobą, która powoływała dyrektora poradni, zatrudniała pozostałych pracowników oraz przyznawała środki finansowe na utrzymanie poradni był Inspektor Szkolny Urzędu Miejskiego Wydziału Oświaty i Wychowania i Miejski Zespół Obsługi Administracyjnej Szkół. Funkcja dyrektora Poradni była czysto merytoryczna. Poradnia zmieniła nazwę na: Miejska Poradnia Wychowawczo-Zawodowa, choć w rzeczywistości obsługiwała dwa miasta: Nowy Targ i Szczawnicę oraz gminy Ochotnica, Krościenko, Czorsztyn, Łapsze Niżne, Jabłonka, Lipnica Wielka, Jordanów, Bystra-Sidzina, Lubień, Lasek, Łopuszna. Nadzór pedagogiczny sprawowała Wojewódzka Poradnia Wychowawczo – Zawodowa w Nowy Sączu oraz Kuratorium. W tym czasie ukazały się przepisy dotyczące funkcjonowania Zespołu Kwalifikacyjnego zajmującego się kierowaniem uczniów do kształcenia specjalnego i szkolnictwa ponadpodstawowego. W skład tego zespołu mieli wchodzić: dyrektor poradni, psycholog i pedagog zatrudnieni w poradni, dyrektor szkoły specjalnej, dyrektor lub nauczyciel szkoły podstawowej oraz lekarz specjalista. Osobą, która przez długie lata zajmowała się organizacja pracy zespołu była mgr Kazimiera Krzymińska.

Ona też, jako doświadczony pedagog , nauczyciel zajęła się poradnictwem pedagogicznym dla nauczycieli. Prowadziła w poradni Ośrodek Informacji Pedagogicznej dla nauczycieli i rodziców. W drugiej połowie 1979 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora Poradni. Mgr Mieczysława Chylińska przeszła na emeryturę, pozostając psychologiem na pół etatu. Nowym dyrektorem została mgr Ewa Dużmańska-Kulec, która miała już wtedy za sobą doświadczenie 3 letniej pracy na stanowisku psychologa.

W roku 1980 w poradni pracowało 4 psychologów. Były to: Mieczysława Chylińska, Ewa Dużmańska-Kulec, Maria Sobolewska-Świst i Małgorzata Paluch. Na stanowisku pedagoga w poradni pracowały: Kazimiera Krzymińska oraz Jadwiga Malińska-Rokicka.

Sytuacja lokalowa stawała się coraz trudniejsza. Przejście do nowo wybudowanego Domu Nauczyciela odbyło się na przełomie lat 1981/82. Poradnia została usytuowana na I piętrze w zachodniej części. Na jej potrzeby zostało przeznaczone 5 pomieszczeń. Były to trzy samodzielne gabinety i dwa większe pomieszczenia, z których jeden został przeznaczony na sekretariat, a drugi na pokój socjalno-konferencyjny. W 1992 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Do konkursu organizowanego przez Kuratorium Oświaty i Wychowania stanęła Maria Sobolewska-Świst i została mianowana dyrektorem Poradni od 1 IX 1992r. W rok później na mocy Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dn. 11.06. 1993r. poradnie wychowawczo-zawodowe zostały przekształcone w poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Nowe sformułowanie nazwy i zadań poradni akcentowało rolę i znaczenie profesjonalnej pomocy psychologicznej, pedagogicznej i logopedycznej Aktualnie po reformie samorządowej Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Nowym targu jest jedyną tego typu placówką udzielającą pomocy psychologiczno-pedagogicznej na terenie miast: Nowego Targu, Szczawnicy; gmin: Krościenko, Ochotnica, Łapsze Niżne, Czorsztyn, Nowy Targ, Szaflary, Czarny Dunajec Poradnia jest instytucją, w której jak w soczewce skupiają się wszelkie bolączki i problemy współczesnej rodziny, szkoły i wiele zjawisk z nimi współistniejących. Zawsze jednak problemy te konkretyzują się w pojedynczej osobie, która oczekuje profesjonalnej pomocy.